İçeriğe atla

sika

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Osmanlı Türkçesi ثقه, Arapça ثِقَة (s̱iḳa).

Söyleniş

[düzenle]

sika (belirtme hâli sikayı, çoğulu sikalar), sahiplik şekli sika -sı

  1. (Ehl-i Sünnet) güvenilir, itimada şayan bir râvî
    eş anlamlısı: mutkın
    Adalet ve zabt özelliklerini taşıyan râvîye sika veya mutkın denir.

Çekimleme

[düzenle]

Üst kavramlar

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Ek okumalar

[düzenle]

Ön ad

[düzenle]

sika (karşılaştırma daha sika, üstünlük en sika)

  1. güvenilir, itimada şayan

Çeviriler

[düzenle]

Anagramlar

[düzenle]

Fince

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: si‧ka

sika

  1. (domuzgiller, evcil hayvanlar) domuz, hınzır