sandık

Türkçe

Köken

Arapça صَنْدُق‏ (ṣanduḳ)

Söyleniş

• Heceleme: san·dık

Ad

sandık (belirtme hâli sandığı, çoğulu sandıklar)

1. içerisine takım eşyaları koyabilmek amacıyla, genellikle ahşaptan yapılan, büyükçe, kutu biçiminde bir cisim

Çeviriler

• Almanca: Truhe (de) d
• Arapça: صَنْدُق‏‎ (ar) e (ṣanduḳ)
• Azerice: sandıq (az)
• Fince: rasia (fi)
• Gagavuzca: sandık (gag)

• İngilizce: chest (en)
• İsveççe: kista (sv) g
• Norveççe:
  • Bokmål: kiste (no) e d
• Tatarca: sandıq (tt)
• Türkmence: sandyk (tk)

Alt kavramlar

• seçim sandığı, çeyiz sandığı, sanduka

Deyimler

• sandık balığı, sandık başkanı, sandık düzmek, sandık sepet

Sözcük birliktelikleri

• sandık emini, sandık odası

Türetilmiş kavramlar

• sandıkça, sandıkçı, sandıkçık, sandıkken, sandıkla, sandıklanma, sandıklı, sandıksa, sandıksı, sandıksız

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Eylem

sandık

1. sanmak eyleminin birinci çoğul şahıs görülen geçmiş zaman kipi.

Karşıt anlamlılar

• sanmadık

Gagavuzca

Köken

Arapça صَنْدُق‏ (ṣanduḳ)

Ad

sandık

1. sandık

Karaçay Balkarcası

Köken

Arapça صَنْدُق‏ (ṣanduḳ)

Ad

1. tabut