ruhun

Türkçe

Köken

ruh + -un

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɾuː.ˈhun/
• Heceleme: ru‧hun

Ad

ruhun

1. ruh (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil