peygamberin

Türkçe

Köken

peygamber + -in

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [pɛj.ɡɑm.bɛ.ˈɾɪn]
• Heceleme: pey‧gam‧be‧rin

Ad

peygamberin

1. peygamber (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil