mutat

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi معتاد‎, Arapça مُعْتَادْ‎ (muʿtād).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /muː.ˈtat/
• Heceleme: mu‧tat

Ön ad

mutat (karşılaştırma daha mutat, üstünlük en mutat)

1. alışılan, alışılmış

   Halk onu okuyor ve seviyor, polis ve mürteci çevreler ise ona kin besliyor ve mutat vasıtalarla tasfiye etmeye çalışıyorlardı. — Nâzım Hikmet

Çekimleme

mutat adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		mutat	mutatlar
belirtme		mutadı	mutatları
yönelme		mutada	mutatlara
bulunma		mutatta	mutatlarda
ayrılma		mutattan	mutatlardan
tamlayan		mutadın	mutatların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	mutadım	mutatlarım
	belirtme	mutadımı	mutatlarımı
	yönelme	mutadıma	mutatlarıma
	bulunma	mutadımda	mutatlarımda
	ayrılma	mutadımdan	mutatlarımdan
	tamlayan	mutadımın	mutatlarımın
2. tekil	yalın	mutadın	mutatların
	belirtme	mutadını	mutatlarını
	yönelme	mutadına	mutatlarına
	bulunma	mutadında	mutatlarında
	ayrılma	mutadından	mutatlarından
	tamlayan	mutadının	mutatlarının
3. tekil	yalın	mutadı	mutatları
	belirtme	mutadıyı	mutatlarını
	yönelme	mutadıya	mutatlarına
	bulunma	mutadıda	mutatlarında
	ayrılma	mutadıdan	mutatlarından
	tamlayan	mutadının	mutatlarının
1. çoğul	yalın	mutadımız	mutatlarımız
	belirtme	mutadımızı	mutatlarımızı
	yönelme	mutadımıza	mutatlarımıza
	bulunma	mutadımızda	mutatlarımızda
	ayrılma	mutadımızdan	mutatlarımızdan
	tamlayan	mutadımızın	mutatlarımızın
2. çoğul	yalın	mutadınız	mutatlarınız
	belirtme	mutadınızı	mutatlarınızı
	yönelme	mutadınıza	mutatlarınıza
	bulunma	mutadınızda	mutatlarınızda
	ayrılma	mutadınızdan	mutatlarınızdan
	tamlayan	mutadınızın	mutatlarınızın
3. çoğul	yalın	mutadı mutatları
	belirtme	mutadıyı mutatlarını
	yönelme	mutadıya mutatlarına
	bulunma	mutadıda mutatlarında
	ayrılma	mutadıdan mutatlarından
	tamlayan	mutadının mutatlarının

Benzer kelimeler

• muta, mutant

Çeviriler

mutat

• Arapça: مُعْتَادْ‎ (ar) e (muʿtād)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: معتاد‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "mutat" maddesi