mukannen

Türkçe

Ön ad

mukannen (karşılaştırma daha mukannen, üstünlük en mukannen)

[1] Belli, belirli, kesinleşmiş, şaşmaz

[2] Kanun durumuna gelmiş, kanunlaşmış

Köken

[1] Arapça

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "mukannen" maddesi