kuskun
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
- [1] Atın kuyruğuna geçirüp eyerin arkasına merbut olan ip ve kayış
Türkçe[değiştir]
Ad[değiştir]
kuskun (belirtme hâli kuskunu, çoğulu kuskunlar)
Örnekler[değiştir]
- [1] "O başta: kuskunu kopmuş eğerli düldüller / Bu başta: Paldım düşmüş semerli bülbüller."- M. A. Ersoy.
Sözcük birliktelikleri[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.