ispat

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اثبات‎, o da Arapça إثْبَات‎ (ʾis̱bāt) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /isˈpat/
• Heceleme: is‧pat

Ad

ispat (belirtme hâli ispatı, çoğulu ispatlar)

1. Delil ve şahit göstererek bir şeyin gerçek yönünü ortaya çıkarma

Benimkinin amcama ait olduğunu ispat için şahitlerim ve vesikalarım vardır. - R. N. Güntekin

Eş anlamlılar

• kanıtlama, tanıt

Kelime birliktelikleri

• ispat etme

Türetilmiş kavramlar

• ispatça, ispatçı, ispatçık, ispatken, ispatla, ispatlı, ispatsa, ispatsız

Çeviriler

ispat

• Arapça: إثْبَات‎ (ar) e (ʾis̱bāt)
• Azerice: isbat (az)
• Osmanlı Türkçesi: اثبات‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ispat"