İçeriğe atla

ilim

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: ılım

Türkçe

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]

Köken 1

[değiştir]
il + -im

ilim

  1. il (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Köken 2

[değiştir]
Osmanlı Türkçesi علم‎, Arapça عِلْم(ʿilm).

ilim (belirtme hâli ilmi, çoğulu ilimler)

  1. ayrıntı, nitelik, özellik, vasıf
  2. (bilim) bilim
    İlim, ilim bilmektir,
    İlim, kendin bilmektir
    Sen kendini bilmezsin,
    Ya nice okumaktır?
     — Yunus Emre[1]

Çekimleme

[değiştir]

Alt kavramlar

[değiştir]

Türetilmiş kavramlar

[değiştir]

Çeviriler

[değiştir]

Kaynakça

[değiştir]

Ek okumalar

[değiştir]