ilgeç

Türkçe

Söyleniş

• IPA: /iɫˈget͡ʃ/
• Heceleme: il·geç

Ad

ilgeç (belirtme hâli ilgeci, çoğulu ilgeçler)

1. (dil bilimi) tek başına anlamı olmayan, sonuna geldiği sözle cümledeki diğer sözcüjler arasında ilişki kuran sözcük türü

   Ev gibi huzur köşesi olmaz. Çocuk sabaha karşı uyudu.

Çekimleme

ilgeç adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	ilgeç	ilgeçler
belirtme	ilgeci	ilgeçleri
yönelme	ilgece	ilgeçlere
bulunma	ilgeçte	ilgeçlerde
ayrılma	ilgeçten	ilgeçlerden
tamlayan	ilgecin	ilgeçlerin

Türetilmiş kavramlar

• ilgeççe
• ilgeççi
• ilgeççik
• ilgeçken
• ilgeçle
• ilgeçli
• ilgeçse
• ilgeçsi
• ilgeçsiz

Çeviriler

söz türü

• Almanca: Partikel (de) d

  Aşağı Almanca: Partikel (nds) d

  İsviçre Almancası: Partikel (als) d, Redeteil (als) n

• Arapça: أداة‏‎ (ar)
• Azerice: ədat (az)
• Bulgarca: частица (bg) d (častica)
• Estonca: abisõna (et), partikkel (et)
• Fince: partikkeli (fi), apusana (fi)
• Fransızca: particule (fr) d

• Hollandaca: partikel (nl)
• İngilizce: grammatical particle (en), particle (en)
• İspanyolca: partícula (es)
• İsveççe: partikel (sv)
• İtalyanca: particella (it) d
• Letonca: partikula (lv)
• Litvanca: ealelytė (lt)
• Norveççe: partikkel (no) e
• Rusça: частица (ru) d (častica)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ilgeç"