ihtilaf

Türkçe

Köken

Arapça اِخْتِلَاف‏ (iḫtilāf)

Söyleniş

Heceleme: ih·ti·laf

Ad

ihtilaf (belirtme hâli ihtilafı, çoğulu ihtilaflar) -fı

1. ayrılık, anlaşmazlık, aykırılık, uyuşmazlık

   Yirmi beş senedir bir tek idare adamıyla ihtilafı olmamıştı. - R. N. Güntekin

Çeviriler

• Almanca: Konflikt (de) e, Streit (de) e
• Arapça: اِخْتِلَاف‏‎ (ar) e (iḫtilāf)

• İngilizce: difference (en), dispute (en)
• Osmanlı Türkçesi: اِخْتِلَاف‏‎ (ota)

Sözcük birliktelikleri

• ihtilaf etme

Türetilmiş kavramlar

• ihtilafça, ihtilafçı, ihtilafçık, ihtilafken, ihtilafla, ihtilaflı, ihtilafsız

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ihtilaf"

Anagramlar

• ihtifâl