fino

Türkçe

Köken

İtalyanca

Ad

fino (belirtme hâli finoyu, çoğulu finolar)

1. (köpekgiller) çok tüylü küçük köpek türü
   • Emrah POLAT, 2015 Köpek Adamlar, sayfa 98 , İletişim Yayınları

     "Çakırlar'daki itler burdakilerin yanında fino gibi kalır be Timur!"

2. dalkavuk, yağcı

İdo dili

Ad

fino

1. bitiş

Zazaca

Eylem

fino

1. fiştenı sözcüğünün üçüncü tekil şahıs eril geniş zaman çekimi