eyi

Türkçe

Ön ad

eyi (karşılaştırma daha eyi, üstünlük en eyi) eyi (belirtme hâli eyini, çoğulu eyiler)

[1] (halk ağzı) (Kıbrıs, Düziçi, Erzurum, Sivas, Kütahya, Diyarbakır, Şanlıurfa, Zonguldak, Bartın, Karabük ağzı) (Ordu, Uşak ağzı) İyi.

Köken

[1] Eski Türkçe edgü

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "eyi" maddesi

Zeynep Korkmaz, Türkiye Türkçesinin Temeli Oğuz Türkçesinin Gelişimi, TDK Yayınları, ISBN 978-975-16-2559-5, Ankara: TDK, 2013, sayfa: 167