eyi

Türkçe

Ön ad

eyi (karşılaştırma daha eyi, üstünlük en eyi) eyi (belirtme hâli eyini, çoğulu eyiler)

1. (halk ağzı) (Kıbrıs, Düziçi, Erzurum, Sivas, Kütahya, Diyarbakır, Şanlıurfa, Zonguldak, Bartın, Karabük ağzı) (Ordu, Uşak, Havza ağzı) İyi.

Köken

1. Eski Türkçe edgü

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "eyi" maddesi Zeynep Korkmaz, Türkiye Türkçesinin Temeli Oğuz Türkçesinin Gelişimi, TDK Yayınları, ISBN 978-975-16-2559-5, Ankara: TDK, 2013, sayfa: 167