dinleme
Türkçe
[değiştir]- [din·le·me]
Ad
[değiştir]dinleme (belirtme hâli dinlemeyi, çoğulu dinlemeler)
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]- dinlemece, dinlemeci, dinlemecik, dinlemek, dinlemeli, dinlemesiz, dinlemeyken, dinlemeyle, dinlemeyse, dinlenme
Çeviriler
[değiştir]Kaynakça
[değiştir]- Türk Dil Kurumuna göre "dinleme" maddesi
Eylem
[değiştir]dinleme
- dinlemek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi
Söyleniş
[değiştir]Heceleme
[değiştir]- Heceleme: din‧le‧me