despondent

İngilizce

Köken

Latince dēspondēns sözcüğünden, o da despondere (“bırakmak, terk etmek”) fiilinden.

Söyleniş

• (BK ağzı) IPA^(anahtar): /dɪˈspɒndənt/

• dinle (Güney İngiltere)

  (dosya)

Ön ad

despondent (karşılaştırma more despondent, üstünlük most despondent)

1. (cesareti veya ümidi dolayı) morali bozuk; ümitsiz

Eş anlamlılar

• crestfallen, despairing, disconsolate, disheartened, dejected, downcast, gloomy, heartsick, hopeless, miserable, sad

Zıt anlamlılar

• cheerful, hopeful

Türetilmiş kavramlar

• despondency