böyük

Türkçe

Ad

böyük (belirtme hâli böyüğü, çoğulu böyükler)

1. (halk ağzı) (Düziçi, Ordu, Diyarbakır, Uşak, Şanlıurfa, Kırşehir, Kıbrıs ağzı) hisar

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "böyük"

Zeynep Korkmaz, Türkiye Türkçesinin Temeli Oğuz Türkçesinin Gelişimi, TDK Yayınları, ISBN 978-975-16-2559-5, Ankara: TDK, 2013, sayfa: 167

Azerice

Ön ad

böyük

1. büyük, kocaman