𐰴𐰆𐰽

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /quʃ/
• Heceleme: quš

Köken

Ana Türkçe *kuš (“kuş”) sözcüğünden devralındı. Halaçça quş, Türkçe kuş, Özbekçe kush, Başkurtça ҡош (qoş) ve Yakutça кус (kus) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Ad

𐰴𐰆𐰽 (quš)

1. (hayvanlar, kuşlar) kuş
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 56:

     𐰖𐰍𐰴:𐰃𐰍𐰲:𐰖𐰀𐰖𐰞𐰍𐰢:𐰴𐰆𐰽𐰞𐰍:𐰃𐰍𐰲:𐰴𐰃𐰽𐰞𐰍𐰢:𐰦𐰀:𐱃𐰆𐰺𐰆𐰆𐰯𐰣:𐰢𐰭𐰃𐰠𐰘𐰇𐰼:𐰢𐰤:𐱅𐰃𐰼

     yaɣaq:ïɣač:yaylaɣïm:qušluɣ:ïɣač:qïšlaɣïm:anta:turupan:meŋileyür:men:tér

     Ceviz ağacı yaylağım, kuşlu ağaç kışlağım; oralarda durup keyiflenirim der.

Türetilmiş kavramlar

• 𐰴𐰆𐰽𐰞𐰀‎ (qušla-, “kuş avlamak”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 670, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 57, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.