𐰛𐰈𐰤𐰾
Eski Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Köken[değiştir]
Ana Türkçe *küneĺ sözcüğünden devralındı. Çuvaşça хӗвел (hĕvel), Türkçe güneş, Özbekçe quyosh, Başkurtça ҡояш (qoyaş) ve Yakutça куйаас (kuyaas) sözcükleri ile eş asıllıdır.
Ad[değiştir]
𐰛𐰈𐰤𐰾 (küneš)
- güneşli yer
- MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 57:
- 𐰚𐰇𐰤𐰾𐰚𐰀:𐰆𐰞𐰆𐰺𐰆𐰺:𐰆𐰞
- küneške:olurur:ol
- Güneşli yere oturur o.
- 𐰚𐰇𐰤𐰾𐰚𐰀:𐰆𐰞𐰆𐰺𐰆𐰺:𐰆𐰞
- MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 57:
Kaynakça[değiştir]
- ↑ Erdal, Marcel (2004). A Grammar of Old Turkic (İngilizce). Brill. ISBN 9004102949.
- Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 734, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.
- Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 59, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.
- Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.