𐰑𐰴

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɑˈðɑk/
• Heceleme: a‧dak

Köken

Ana Türkçe *adak sözcüğünden devralındı. Çuvaşça ура (ura), Halaçça hadaq, Türkçe ayak, Özbekçe oyoq, Başkurtça аҙаҡ (aðaq) ve Yakutça атах (atax) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Ad

𐰑𐰴 (adaq)

1. (anatomi) ayak
   • MS 8. yy., Kül Tigin Yazıtı, K6-7:

     𐱅𐰇𐰼𐰜:𐰉𐰆𐰑𐰣:𐰑𐰴:𐰴𐰢𐱁𐱃𐰑𐰃:𐰖𐰉𐰞𐰴:𐰉𐰆𐰡𐰀𐰲𐰃:𐰼𐱅𐰃

     türük:bodun:adaq:qamšatdï:yablaq:boltačï:erti

     Türk halkının ayağı sendeledi.

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 45d, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 299, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.