پیغامبر

Osmanlı Türkçesi

Köken

Farsça پیامبر‎ (“haber getiren”)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [pɛj.ɡɑːm.ˈbɛɾ]

Ad

پیغامبر (peygâmber)

1. (İbrahimî dinler) peygamber

Çekimleme

پیغامبر‎ (peygâmber) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	پیغامبر‎ peygâmber	پیغامبرلر‎ peygâmberler
belirtme	پیغامبری‎ peygâmberi	پیغامبرلری‎ peygâmberleri
yönelme	پیغامبره‎ peygâmbere	پیغامبرلره‎ peygâmberlere
bulunma	پیغامبرده‎ peygâmberde	پیغامبرلرده‎ peygâmberlerde
ayrılma	پیغامبردن‎ peygâmberden	پیغامبرلردن‎ peygâmberlerden
tamlayan	پیغامبرڭ‎ peygâmberin	پیغامبرلرڭ‎ peygâmberlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	پیغامبرم‎ peygâmberim	پیغامبرلرم‎ peygâmberlerim
2. tekil (senin)	پیغامبرڭ‎ peygâmberin	پیغامبرلرڭ‎ peygâmberlerin
3. tekil (onun)	پیغامبری‎ peygâmberi	پیغامبرلری‎ peygâmberleri
1. çoğul (bizim)	پیغامبرمز‎ peygâmberimiz	پیغامبرلرمز‎ peygâmberlerimiz
2. çoğul (sizin)	پیغامبرڭز‎ peygâmberiniz	پیغامبرلرڭز‎ peygâmberleriniz
3. çoğul (onların)	پیغامبری‎ peygâmberi پیغامبرلری‎ peygâmberleri