عارف

Arapça

Köken

عَرَفَ‎ (ʿarafe) eyleminin ism-i faili, ع ر ف‎ (ʿ-r-f) kökünden türemiştir.

Söyleniş

• Ses

  (dosya)

Ön ad

عَارِف (ʿārif) (dişil عَارِفَة‎ (ʿārife))

1. bilge

Ad

عَارِف (ʿārif) e (dişil عَارِفَة‎ (ʿārife))

1. uzman

Çekimleme

عَارِف (ʿārif) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	عَارِف ʿārif	الْعَارِف‎ el-ʿārif	عَارِف ʿārif
yalın	عَارِفٌ ʿārifün	الْعَارِفُ‎ el-ʿārifü	عَارِفُ ʿārifü
belirtme	عَارِفًا‎ ʿārifen	الْعَارِفَ‎ el-ʿārife	عَارِفَ ʿārife
tamlayan	عَارِفٍ ʿārifin	الْعَارِفِ‎ el-ʿārifi	عَارِفِ ʿārifi

Osmanlı Türkçesi

Ad

عارف (ârif)

1. arif

Özel ad

عارف (Ârif)

1. Bir erkek adı.

Osmanlı Türkçesi

Ön ad

عارف (ârif)

1. bilen, arif, irfan sahibi.
2. Sabırlı ve dayanaklı olan.
3. Çok düşünmeğe ihtiyaç kalmaksızın, zorlanmadan gördüğünü bilen ve anlayan.

Yazılışlar

عارف‎

Köken

Arapça irfan dan