شمس

Arapça

Köken

ش م س‎ (ş-m-s)

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ʃams/

Ad

شَمْس (şems) d (çoğul شُمُوس‎ (şümūs))

1. (gök bilimi) güneş

Ayrıca bakınız

• قَمَر‎ (ḳamar, “ay”)

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça شَمْس‎ (şems) sözcüğünden alıntıdır.

Ad

شمس (şems)

1. (gök bilimi) güneş

Çekimleme

شمس‎ (şems) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	شمس‎ şems	شمسلر‎ şemsler
belirtme	شمسی‎ şemsi	شمسلری‎ şemsleri
yönelme	شمسه‎ şemse	شمسلره‎ şemslere
bulunma	شمسده‎ şemste	شمسلرده‎ şemslerde
ayrılma	شمسدن‎ şemsten	شمسلردن‎ şemslerden
tamlayan	شمسڭ‎ şemsin	شمسلرڭ‎ şemslerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	شمسم‎ şemsim	شمسلرم‎ şemslerim
2. tekil (senin)	شمسڭ‎ şemsin	شمسلرڭ‎ şemslerin
3. tekil (onun)	شمسی‎ şemsi	شمسلری‎ şemsleri
1. çoğul (bizim)	شمسمز‎ şemsimiz	شمسلرمز‎ şemslerimiz
2. çoğul (sizin)	شمسڭز‎ şemsiniz	شمسلرڭز‎ şemsleriniz
3. çoğul (onların)	شمسی‎ şemsi شمسلری‎ şemsleri

Eş anlamlılar

• آفتاب‎ (âftâb)
• گونش‎ (güneş)

Uğradığı değişimler

• Türkçe: şems