آکل

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça آکل‎

Söyleniş

• IPA^(anahtar): aːˈkil

Ad

آکل (âkil)

1. akıllı

Çekimleme

آکل‎ (âkil) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	آکل‎ âkil	آکللر‎ âkiller
belirtme	آکلی‎ âkili	آکللری‎ âkilleri
yönelme	آکله‎ âkile	آکللره‎ âkillere
bulunma	آکلده‎ âkilde	آکللرده‎ âkillerde
ayrılma	آکلدن‎ âkilden	آکللردن‎ âkillerden
tamlayan	آکلڭ‎ âkilin	آکللرڭ‎ âkillerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	آکلم‎ âkilim	آکللرم‎ âkillerim
2. tekil (senin)	آکلڭ‎ âkilin	آکللرڭ‎ âkillerin
3. tekil (onun)	آکلی‎ âkili	آکللری‎ âkilleri
1. çoğul (bizim)	آکلمز‎ âkilimiz	آکللرمز‎ âkillerimiz
2. çoğul (sizin)	آکلڭز‎ âkiliniz	آکللرڭز‎ âkilleriniz
3. çoğul (onların)	آکلی‎ âkili آکللری‎ âkilleri

Kelime birliktelikleri

• آكل بالغ‎