öfke

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اوفكه‎ (öfke) sözcüğünden devralındı.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /øf.ce/

Ad

öfke (belirtme hâli öfkeyi, çoğulu öfkeler)

1. engelleme, incinme veya gözdağı karşısında gösterilen saldırganlık tepkisi, kızgınlık, hışım, hiddet

   Fahri'nin gözlerinde karanlık bir ifade var, umutsuzluk, öfke karışımı bir şey. - A. Ümit

Deyimler

öfke topuğa çıkmak

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Zorn (de) e, Wut (de) d, Rage (de) d
• Azerice: hirs (az), qəzəb (az)
• Bulgarca: яд (bg) e (jad), ярост (bg) d (jarost), гняв (bg) e (gnjav)
• Eski Türkçe: öfke‎ (otk) (öfke), öpke‎ (otk) (öpke)
• Fince: kiukku (fi), suuttumus (fi)
• İngilizce: anger (en), fury (en)
• Latince: ira (la) d
• Kırım Tatarca: aşuv (crh)
• Makedonca: јад (mk) e (jad), гнев (mk) e (gnev), јарост (mk) d (jarost)
• Rusça: гнев (ru) e (gnev), ярость (ru) (yarostʹ), злость (ru) (zlostʹ)
• Türkmence: gahar (tk)
• Yunanca: θυμός (el) (thymós)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "öfke"

Atasözleri

• Öfke baldan tatlıdır

  Öfke ile kalkan zararla oturur

Çağatayca

Ad

1. hışm

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. öfke

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.