çelim
Çağatayca[değiştir]
çelim (belirtme hâli çelimi, çoğulu çelimler)
Ad[değiştir]
- [1] Endam, reftar, suret, kiyafet
- [2] nargile, kulyan.
Türkçe[değiştir]
Ad[değiştir]
çelim (belirtme hâli çelimi, çoğulu çelimler)
Köken[değiştir]
- [1] Eski Türkçe
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "çelim" maddesi
- Nişanyan Sözlük: "çelim"
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.