izin
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi اذن, o da Arapça إِذْن (ʾiẕn)
Ad[değiştir]
izin (belirtme hâli izini, çoğulu izinler) -ni
izin hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
- bir şey yapmak için alınan veya verilen hürriyet, müsaade, ruhsat, icazet, mezuniyet
- Ben dahî başka bir diyara gitmek için izin talep ederim. - A. Kabaklı
- bir kişiye çalıştığı yerce verilen tatil
- Senelik iznini kullanıyor.
Çekimleme[değiştir]
izin adının çekimi
Deyimler[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "izin" maddesi
Ad[değiştir]
izin
- iz (ad) sözcüğünün çekimi:
- tamlayan tekil
- ikinci tekil şahıs iyelik tekil
Azerice[değiştir]
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
izin
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
izin
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki