izin

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

IPA(anahtar): /i.ˈzin/
Heceleme: i‧zin

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi اذن‎, o da Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin (belirtme hâli izini, çoğulu izinler) -ni

Vikipedi
Vikipedi
izin hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
  1. bir şey yapmak için alınan veya verilen hürriyet, müsaade, ruhsat, icazet, mezuniyet
    Ben dahî başka bir diyara gitmek için izin talep ederim. - A. Kabaklı
  2. bir kişiye çalıştığı yerce verilen tatil
    Senelik iznini kullanıyor.
Çekimleme[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]


[değiştir]

izin

  1. iz (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Azerice[değiştir]

Köken[değiştir]

Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin

  1. izin

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin

  1. izin

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki