doğrucu
Türkçe[değiştir]
Ad[değiştir]
doğrucu (belirtme hâli doğrucuyu, çoğulu doğrucular)
- [1] Her şeyin doğrusunu söylemeyi huy edinmiş olan (kimse)
Söyleniş[değiştir]
Heceleme[değiştir]
- Heceleme: doğ‧ru‧cu
Karşıt anlamlılar[değiştir]
- [1] yalancı
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Köken[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "doğrucu" maddesi