zâniye
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Osmanlı Türkçesi زانیه (zâniye) sözcüğünden devralındı, Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça زَانِيَة (zāniye) sözcüğünden sözcüğünden alıntıdır.
Ad[değiştir]
zâniye (belirtme hâli zâniyeyi, çoğulu zâniyeler)
- zina yapan kadın
- Yakup Kadri Karaosmanoğlu, 1970 Kiralık Konak, sayfa 42
- "Oğlan ve kız, karı koca olmazdan evvel, ana ve babadan gizli aşık ve maşuka, yani zâni ve zâniye oluyorlardı."
- Yakup Kadri Karaosmanoğlu, 1970 Kiralık Konak, sayfa 42
Çekimleme[değiştir]
zâniye adının çekimi
Kaynakça[değiştir]
- Kubbealtı Lugatı: "ZÂNİYE"