uyarım

Türkçe

Köken

uyarı + -m

Söyleniş

• Heceleme: u‧ya‧rım

Ad

uyarım

1. uyarı (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

Ad

uyarım (belirtme hâli uyarımı, çoğulu uyarımlar)

1. Bir uyaran karşısında organizmanın gösterdiği tepki
2. Bir uyarma sebebiyle herhangi bir kas veya salgı bezinde olan açık veya gizli değişme

Eş anlamlılar

• (uyaran karşısında organizmanın gösterdiği tepki): tembih

Türetilmiş kavramlar

• uyarımca, uyarımcı, uyarımcık, uyarımken, uyarımla, uyarımlı, uyarımsa, uyarımsız

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "uyarım" maddesi