tuluk

Çağatayca

Ad

[1] Dolu

[2] zahmet, iş, renc, güç, şuğl.

Türkçe

Ad

tuluk (belirtme hâli tuluğu, çoğulu tuluklar)

[1] (halk ağzı) Tulum

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Türk lehçeleri

• Türkmence: meşik (tk)