tuluk

Çağatayca

Ad

1. Dolu
2. zahmet, iş, renc, güç, şuğl.

Türkçe

Ad

tuluk (belirtme hâli tuluğu, çoğulu tuluklar)

1. (halk ağzı) Tulum

Çeviriler

çeviriler

• Türkmence: meşik (tk)

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Grönland

Söyleniş

• (Nuuk) IPA^(anahtar): /tuluk/, [tʉ.lʊk]

Ad

tuluk

1. İngiliz