tebcil

Türkçe

Ad

tebcil (belirtme hâli tebcili, çoğulu tebciller)

Söyleniş

tebci:l

[1] (') Yüceltme, ululama.

Örnekler

[1] "Onlar gürültülü tebcile, pohpoha, alayişe tenezzül etmezler."- Ö. Seyfettin.

Deyimler

[1] tebcil etmek.

Köken

[1] Arapça

Arapça ululuk bildirir b-c-l (Arp. ب-ج-ل) kökünden tebcîl (Arp. تَبْجِيل).