takır
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
- [1] Katı, kuru, sırt yer
- [2] gezerken takırdı eden mahl
- [3] ot bitmez ve taşsız bir mevki
- [4] su içün çobanların muracât edecek mekyan.
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.