tabip

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi طبيب‎, o da Arapça طَبِيب‎ (ṭabīb).

Söyleniş

• Heceleme: ta‧bip

Ad

tabip (belirtme hâli tabibi, çoğulu tabipler)

1. (meslekler, tıp) hekim

   Bir hamlede atıldım. Evvela tabibin elinden defteri kaparak fırlattım. - H. Z. Uşaklıgi

Eş anlamlılar

• hekim, doktor, sagan, sağaltman

Üst kavramlar

• akademisyen

Türetilmiş kavramlar

• tabipçe, tabipçi, tabipçik, tabipken, tabiple, tabipli, tabipse, tabipsi, tabipsiz

Çeviriler

tabip

• Almanca: Mediziner (de) e, Medizinerin (de) d
• Arapça: طَبِيب‎ (ar) e (ṭabīb), طَبِيبَة‎ (ar) d (ṭabībe)
• İngilizce: physician (en)
• Osmanlı Türkçesi: طبيب‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "tabip"

Ek okumalar

• Vikipedi'de tabip