taben
Türkçe
[değiştir]Belirteç
[değiştir]taben
- [1] Yaradılış gereği, yaradılış bakımından.
Köken
[değiştir]- [1] Arapça
Eş anlamlılar
[değiştir]- [1] yaradılıştan, fıtraten
Örnekler
[değiştir]- [1] "İnsan çoluğunu çocuğunu düşünmeye taben mecburdur." - Şemsettin Sami
Kaynakça
[değiştir]- Mustafa Argunşah, "Atatürk’e Yanlış Söyletilen Bir Zarf: Tabben", Türk Dili Dergisi, C: CII, S: 733.