taben
Türkçe[değiştir]
Belirteç[değiştir]
taben
- [1] Yaradılış gereği, yaradılış bakımından.
Köken[değiştir]
- [1] Arapça
Eş anlamlılar[değiştir]
- [1] yaradılıştan, fıtraten
Örnekler[değiştir]
- [1] "İnsan çoluğunu çocuğunu düşünmeye taben mecburdur." - Şemsettin Sami
Kaynakça[değiştir]
- Mustafa Argunşah, "Atatürk’e Yanlış Söyletilen Bir Zarf: Tabben", Türk Dili Dergisi, C: CII, S: 733.