murur

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مرور‎

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /mu.ˈɾuːɾ/
• Heceleme: mu‧rur

Ad

murur (belirtme hâli mururu, çoğulu mururlar)

1. Bir taraftan girip öteden çıkma. Geçme, gitme. Sona erme, nihâyet bulma.

Çekimleme

murur adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		murur	mururlar
belirtme		mururu	mururları
yönelme		murura	mururlara
bulunma		mururda	mururlarda
ayrılma		mururdan	mururlardan
tamlayan		mururun	mururların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	mururum	mururlarım
	belirtme	mururumu	mururlarımı
	yönelme	mururuma	mururlarıma
	bulunma	mururumda	mururlarımda
	ayrılma	mururumdan	mururlarımdan
	tamlayan	mururumun	mururlarımın
2. tekil	yalın	mururun	mururların
	belirtme	mururunu	mururlarını
	yönelme	mururuna	mururlarına
	bulunma	mururunda	mururlarında
	ayrılma	mururundan	mururlarından
	tamlayan	mururunun	mururlarının
3. tekil	yalın	mururu	mururları
	belirtme	mururuyu	mururlarını
	yönelme	mururuya	mururlarına
	bulunma	mururuda	mururlarında
	ayrılma	mururudan	mururlarından
	tamlayan	mururunun	mururlarının
1. çoğul	yalın	mururumuz	mururlarımız
	belirtme	mururumuzu	mururlarımızı
	yönelme	mururumuza	mururlarımıza
	bulunma	mururumuzda	mururlarımızda
	ayrılma	mururumuzdan	mururlarımızdan
	tamlayan	mururumuzun	mururlarımızın
2. çoğul	yalın	mururunuz	mururlarınız
	belirtme	mururunuzu	mururlarınızı
	yönelme	mururunuza	mururlarınıza
	bulunma	mururunuzda	mururlarınızda
	ayrılma	mururunuzdan	mururlarınızdan
	tamlayan	mururunuzun	mururlarınızın
3. çoğul	yalın	mururu mururları
	belirtme	mururuyu mururlarını
	yönelme	mururuya mururlarına
	bulunma	mururuda mururlarında
	ayrılma	mururudan mururlarından
	tamlayan	mururunun mururlarının

Türetilmiş kavramlar

• murûr etmek, murûr-u zaman

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "murur" maddesi