kehle

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

kehle (belirtme hâli kehleyi, çoğulu kehleler) -si

1. (böcekler, parazitler) bit

   Günah kirli, kehle yüklü. Çamaşırlarımı yudum. - A. M. Dranas

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kehle" maddesi

Atasözleri

• Kehlesi muteber olur, talihi yaver gidenin