karaul

Çağatayca

Ad

[1] Meşe, orman, pete ağacı, tukay yığacı

[2] karağol, gerici, dolaşıcı, bekçi, asker kolu.

Gagavuzca

Ad

karaul

[1] koruma, muhafız, bekçi

Köken

[1] Eski Türkçe qaraghul

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.