kânun

Ayrıca bakınız: kanun

Türkçe

Köken

Arapça كانون‎, o da Arapça كَانُون‎ (kānūn)

Ad

kânun (belirtme hâli kânunu, çoğulu kânunlar)

1. (zaman) Rûmî takvimde yer alan ilk kânunuevvel, kânunsânî ay adlarında geçen `ateş ocağı` mânâsındaki söz.

   "Eski tabirle kânunları yani aralık ve ocak aylarını sevmem." — Burhan Felek

Çekimleme

kânun adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kânun	kânunlar
belirtme		kânunu	kânunları
yönelme		kânuna	kânunlara
bulunma		kânunda	kânunlarda
ayrılma		kânundan	kânunlardan
tamlayan		kânunun	kânunların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kânunum	kânunlarım
	belirtme	kânunumu	kânunlarımı
	yönelme	kânunuma	kânunlarıma
	bulunma	kânunumda	kânunlarımda
	ayrılma	kânunumdan	kânunlarımdan
	tamlayan	kânunumun	kânunlarımın
2. tekil	yalın	kânunun	kânunların
	belirtme	kânununu	kânunlarını
	yönelme	kânununa	kânunlarına
	bulunma	kânununda	kânunlarında
	ayrılma	kânunundan	kânunlarından
	tamlayan	kânununun	kânunlarının
3. tekil	yalın	kânunu	kânunları
	belirtme	kânununu	kânunlarını
	yönelme	kânununa	kânunlarına
	bulunma	kânununda	kânunlarında
	ayrılma	kânunundan	kânunlarından
	tamlayan	kânununun	kânunlarının
1. çoğul	yalın	kânunumuz	kânunlarımız
	belirtme	kânunumuzu	kânunlarımızı
	yönelme	kânunumuza	kânunlarımıza
	bulunma	kânunumuzda	kânunlarımızda
	ayrılma	kânunumuzdan	kânunlarımızdan
	tamlayan	kânunumuzun	kânunlarımızın
2. çoğul	yalın	kânununuz	kânunlarınız
	belirtme	kânununuzu	kânunlarınızı
	yönelme	kânununuza	kânunlarınıza
	bulunma	kânununuzda	kânunlarınızda
	ayrılma	kânununuzdan	kânunlarınızdan
	tamlayan	kânununuzun	kânunlarınızın
3. çoğul	yalın	kânunu	kânunları
	belirtme	kânununu	kânunlarını
	yönelme	kânununa	kânunlarına
	bulunma	kânununda	kânunlarında
	ayrılma	kânunundan	kânunlarından
	tamlayan	kânununun	kânunlarının

Alt kavramlar

• kânunuevvel (ilk kânun), kânunsânî (son kânun)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kânun" maddesi