ittibâ
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi اتباع, Arapça إتِّبَعْ (ʾittibaʿ).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
ittibâ (belirtme hâli ittibâyı, çoğulu ittibâlar), sahiplik şekli ittibâ -sı
- izleme, takip etme, uyma
- eş anlamlısı: ittibâ etme (Türkçeleşmiş hâli)
Çekimleme[değiştir]
ittibâ adının çekimi