beyaban

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بیابان‎ (beyâbân) sözcüğünden nakledildi. O da Farsça بیابان‎ (beyâbân) sözcüğünden gelmektedir.

Ad

beyaban (belirtme hâli beyabanı, çoğulu beyabanlar)

1. (doğa bilimi, coğrafya) çöl

Çekimleme

beyaban adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		beyaban	beyabanlar
belirtme		beyabanı	beyabanları
yönelme		beyabana	beyabanlara
bulunma		beyabanda	beyabanlarda
ayrılma		beyabandan	beyabanlardan
tamlayan		beyabanın	beyabanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	beyabanım	beyabanlarım
	belirtme	beyabanımı	beyabanlarımı
	yönelme	beyabanıma	beyabanlarıma
	bulunma	beyabanımda	beyabanlarımda
	ayrılma	beyabanımdan	beyabanlarımdan
	tamlayan	beyabanımın	beyabanlarımın
2. tekil	yalın	beyabanın	beyabanların
	belirtme	beyabanını	beyabanlarını
	yönelme	beyabanına	beyabanlarına
	bulunma	beyabanında	beyabanlarında
	ayrılma	beyabanından	beyabanlarından
	tamlayan	beyabanının	beyabanlarının
3. tekil	yalın	beyabanı	beyabanları
	belirtme	beyabanını	beyabanlarını
	yönelme	beyabanına	beyabanlarına
	bulunma	beyabanında	beyabanlarında
	ayrılma	beyabanından	beyabanlarından
	tamlayan	beyabanının	beyabanlarının
1. çoğul	yalın	beyabanımız	beyabanlarımız
	belirtme	beyabanımızı	beyabanlarımızı
	yönelme	beyabanımıza	beyabanlarımıza
	bulunma	beyabanımızda	beyabanlarımızda
	ayrılma	beyabanımızdan	beyabanlarımızdan
	tamlayan	beyabanımızın	beyabanlarımızın
2. çoğul	yalın	beyabanınız	beyabanlarınız
	belirtme	beyabanınızı	beyabanlarınızı
	yönelme	beyabanınıza	beyabanlarınıza
	bulunma	beyabanınızda	beyabanlarınızda
	ayrılma	beyabanınızdan	beyabanlarınızdan
	tamlayan	beyabanınızın	beyabanlarınızın
3. çoğul	yalın	beyabanı	beyabanları
	belirtme	beyabanını	beyabanlarını
	yönelme	beyabanına	beyabanlarına
	bulunma	beyabanında	beyabanlarında
	ayrılma	beyabanından	beyabanlarından
	tamlayan	beyabanının	beyabanlarının

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "beyaban" maddesi