alaflamak
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Eylem[düzenle]
alaflamak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi alaflar)
- [1] (halk ağzı) (Denizli, Manisa, Tokat, Kahramanmaraş, Sivas, Yozgat ağzı) Alevlemek, yakmak, tutuşturmak, ateşe vermek.
- [2] (halk ağzı) (Burdur, Kütahya ağzı) Kışkırtmak: 'Ayıracağın yerde, kavgayı alaflıyorsun.'
- [3] (halk ağzı) (Burdur, Balıkesir, Çanakkale, Kocaeli, Sakarya, İstanbul, Zonguldak, Samsun, Tokat, Ordu ağzı) (Trabzon, Gümüşhane, Rize, Artvin, Kars, Erzincan, Diyarbakır, Sivas, Konya, Tekirdağ ağzı) (Giresun, Kırklareli, Edirne ağzı) Hayvana yem, kuru ot, saman vermek, yemlemek: 'Ben koyunları alaflamaya gidiyorum.'
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "alaflamak"
Kategori:
- Türkçe sözcükler
- Türkçe eylemler
- Eylemler
- Halk ağzı
- Türkçe halk ağzı
- Denizli ağzı
- Manisa ağzı
- Tokat ağzı
- Kahramanmaraş ağzı
- Sivas ağzı
- Yozgat ağzı
- Burdur ağzı
- Kütahya ağzı
- Balıkesir ağzı
- Çanakkale ağzı
- Kocaeli ağzı
- Sakarya ağzı
- İstanbul ağzı
- Zonguldak ağzı
- Samsun ağzı
- Ordu ağzı
- Trabzon ağzı
- Gümüşhane ağzı
- Rize ağzı
- Artvin ağzı
- Kars ağzı
- Erzincan ağzı
- Diyarbakır ağzı
- Konya ağzı
- Tekirdağ ağzı
- Giresun ağzı
- Kırklareli ağzı
- Edirne ağzı