alaflamak

Türkçe

Eylem

alaflamak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi alaflar)

[1] (halk ağzı) (Denizli, Manisa, Tokat, Kahramanmaraş, Sivas, Yozgat ağzında) Alevlemek, yakmak, tutuşturmak, ateşe vermek.

[2] (halk ağzı) (Burdur, Kütahya ağzında) Kışkırtmak: 'Ayıracağın yerde, kavgayı alaflıyorsun.'

[3] (halk ağzı) (Burdur, Balıkesir, Çanakkale, Kocaeli, Sakarya, İstanbul, Zonguldak, Samsun, Tokat, Ordu ağzında) (Trabzon, Gümüşhane, Rize, Artvin, Kars, Erzincan, Diyarbakır, Sivas, Konya, Tekirdağ ağzında) (Giresun, Kırklareli, Edirne ağzında) Hayvana yem, kuru ot, saman vermek, yemlemek: 'Ben koyunları alaflamaya gidiyorum.'

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "alaflamak"