adap

Ayrıca bakınız: âdet

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi آدب‎, Arapça أدب‎ (edebin çoğulu)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /aː.ˈdap/
• Heceleme: a‧dap

Ad

adap (belirtme hâli adabı, çoğulu adaplar)

1. edep (ad) sözcüğünün çoğul çekimi (töre)
2. yol yordam

   Edebiyatın da kendine mahsus adabı var. — O. V. Kanık

Çekimleme

adap adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		adap	adaplar
belirtme		adabı	adapları
yönelme		adaba	adaplara
bulunma		adapta	adaplarda
ayrılma		adaptan	adaplardan
tamlayan		adabın	adapların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	adabım	adaplarım
	belirtme	adabımı	adaplarımı
	yönelme	adabıma	adaplarıma
	bulunma	adabımda	adaplarımda
	ayrılma	adabımdan	adaplarımdan
	tamlayan	adabımın	adaplarımın
2. tekil	yalın	adabın	adapların
	belirtme	adabını	adaplarını
	yönelme	adabına	adaplarına
	bulunma	adabında	adaplarında
	ayrılma	adabından	adaplarından
	tamlayan	adabının	adaplarının
3. tekil	yalın	adabı	adapları
	belirtme	adabıyı	adaplarını
	yönelme	adabıya	adaplarına
	bulunma	adabıda	adaplarında
	ayrılma	adabıdan	adaplarından
	tamlayan	adabının	adaplarının
1. çoğul	yalın	adabımız	adaplarımız
	belirtme	adabımızı	adaplarımızı
	yönelme	adabımıza	adaplarımıza
	bulunma	adabımızda	adaplarımızda
	ayrılma	adabımızdan	adaplarımızdan
	tamlayan	adabımızın	adaplarımızın
2. çoğul	yalın	adabınız	adaplarınız
	belirtme	adabınızı	adaplarınızı
	yönelme	adabınıza	adaplarınıza
	bulunma	adabınızda	adaplarınızda
	ayrılma	adabınızdan	adaplarınızdan
	tamlayan	adabınızın	adaplarınızın
3. çoğul	yalın	adabı adapları
	belirtme	adabıyı adaplarını
	yönelme	adabıya adaplarına
	bulunma	adabıda adaplarında
	ayrılma	adabıdan adaplarından
	tamlayan	adabının adaplarının

Alt kavramlar

• adab-ı muaşeret

Çeviriler

âdap

• Almanca: Anstand (de) e
• Fince: tavat (fi)
• İngilizce: decency (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "adap" maddesi