acaba

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi عجبا‎ (ota), Arapça عَجَباً‎ (ar) (ʿaceben)

Ad

acaba (belirtme hâli acabayı, çoğulu acabalar)

1. şüphe, kuşku

   Aklınızda bir acaba kalmasın diye söyledim.

Çeviriler

kuşku ve şüphe

• Fince: epäluulo (fi), epäilys (fi)
• Tatarca: ğäcäp (tt)

Belirteç

acaba

1. merak, kararsızlık veya kuşku anlatan bir söz, acep

   Peki, yazarların, sanatçıların da ayrı bir cins olduğu ne zaman kabul edilecek' acaba? - Adalet Ağaoğlu

Çeviriler

kararsızlık ve kuşku anlatan söz

• Fince: vai (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu "acaba" maddesi