Kayın
Türkçe
[değiştir]Köken
[değiştir]- Eski Türkçe qadyn (qadyn).
Söyleniş
[değiştir]Özel ad
[değiştir]Kayın (belirtme hâli Kayın'ı), çoğulu Kayınlar
- Bir erkek ismi.
Çekimleme
[değiştir]Kayın adının çekimi
| tekil | çoğul | ||
|---|---|---|---|
| yalın | Kayın | — | |
| belirtme | Kayın'ı | — | |
| yönelme | Kayın'a | — | |
| bulunma | Kayın'da | — | |
| ayrılma | Kayın'dan | — | |
| tamlayan | Kayın'ın | — | |
| iyelik | |||
| tekil | çoğul | ||
| 1. tekil | yalın | Kayın'ım | — |
| belirtme | Kayın'ımı | — | |
| yönelme | Kayın'ıma | — | |
| bulunma | Kayın'ımda | — | |
| ayrılma | Kayın'ımdan | — | |
| tamlayan | Kayın'ımın | — | |
| 2. tekil | yalın | Kayın'ın | — |
| belirtme | Kayın'ını | — | |
| yönelme | Kayın'ına | — | |
| bulunma | Kayın'ında | — | |
| ayrılma | Kayın'ından | — | |
| tamlayan | Kayın'ının | — | |
| 3. tekil | yalın | Kayın'ı | — |
| belirtme | Kayın'ını | — | |
| yönelme | Kayın'ına | — | |
| bulunma | Kayın'ında | — | |
| ayrılma | Kayın'ından | — | |
| tamlayan | Kayın'ının | — | |
| 1. çoğul | yalın | Kayın'ımız | — |
| belirtme | Kayın'ımızı | — | |
| yönelme | Kayın'ımıza | — | |
| bulunma | Kayın'ımızda | — | |
| ayrılma | Kayın'ımızdan | — | |
| tamlayan | Kayın'ımızın | — | |
| 2. çoğul | yalın | Kayın'ınız | — |
| belirtme | Kayın'ınızı | — | |
| yönelme | Kayın'ınıza | — | |
| bulunma | Kayın'ınızda | — | |
| ayrılma | Kayın'ınızdan | — | |
| tamlayan | Kayın'ınızın | — | |
| 3. çoğul | yalın | Kayın'ı | — |
| belirtme | Kayın'ını | — | |
| yönelme | Kayın'ına | — | |
| bulunma | Kayın'ında | — | |
| ayrılma | Kayın'ından | — | |
| tamlayan | Kayın'ının | — | |
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]Kaynakça
[değiştir]- Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.