Eignung
Almanca
[düzenle]Ad
[düzenle]Eignung d (tamlayan hâli Eignung, çoğulu Eignungen)
Söyleniş
[düzenle]Heceleme
[düzenle]- Heceleme: Eig‧nung, çoğulu Heceleme: Eig‧nun‧gen
Eş anlamlılar
[düzenle]Karşıt anlamlılar
[düzenle]Türetilmiş kavramlar
[düzenle]Köken
[düzenle]- Orta Yüksek Almanca eigenunge „temlik“, 17. asırda „tahsisat“ olarak kullanılmış, „elverişlilik, ehliyet, kabiliyet“ ve „adama“ manaları 19. asırda eklenmiştir.[1]
Kaynakça
[düzenle]- ↑ Etymologisches Wörterbuch des Deutschen (Almancanın etimolojik sözlüğü), Wolfgang Pfeifer), genişletilmiş 2. baskı, Deutscher Taschenbuch Verlag, München, 1993, ISBN 3-423-03358-4, kelime „eignen“