Beç
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Osmanlı Türkçesi بج (Bec) sözcüğünden devralındı, Osmanlı Türkçesi sözcük Macarca Bécs sözcüğünden alıntıdır.
Özel ad[değiştir]
Beç (belirtme hâli Beç'i)
- (şehirler, başkentler) Viyana
Çekimleme[değiştir]
Beç adının çekimi
| tekil | çoğul | ||
|---|---|---|---|
| yalın | Beç | — | |
| belirtme | Beç'i | — | |
| yönelme | Beç'e | — | |
| bulunma | Beç'te | — | |
| ayrılma | Beç'ten | — | |
| tamlayan | Beç'in | — | |
| iyelik | |||
| tekil | çoğul | ||
| 1. tekil | yalın | Beç'im | — |
| belirtme | Beç'imi | — | |
| yönelme | Beç'ime | — | |
| bulunma | Beç'imde | — | |
| ayrılma | Beç'imden | — | |
| tamlayan | Beç'imin | — | |
| 2. tekil | yalın | Beç'in | — |
| belirtme | Beç'ini | — | |
| yönelme | Beç'ine | — | |
| bulunma | Beç'inde | — | |
| ayrılma | Beç'inden | — | |
| tamlayan | Beç'inin | — | |
| 3. tekil | yalın | Beç'i | — |
| belirtme | Beç'iyi | — | |
| yönelme | Beç'iye | — | |
| bulunma | Beç'ide | — | |
| ayrılma | Beç'iden | — | |
| tamlayan | Beç'inin | — | |
| 1. çoğul | yalın | Beç'imiz | — |
| belirtme | Beç'imizi | — | |
| yönelme | Beç'imize | — | |
| bulunma | Beç'imizde | — | |
| ayrılma | Beç'imizden | — | |
| tamlayan | Beç'imizin | — | |
| 2. çoğul | yalın | Beç'iniz | — |
| belirtme | Beç'inizi | — | |
| yönelme | Beç'inize | — | |
| bulunma | Beç'inizde | — | |
| ayrılma | Beç'inizden | — | |
| tamlayan | Beç'inizin | — | |
| 3. çoğul | yalın | Beç'i — | |
| belirtme | Beç'iyi — | ||
| yönelme | Beç'iye — | ||
| bulunma | Beç'ide — | ||
| ayrılma | Beç'iden — | ||
| tamlayan | Beç'inin — | ||
Kaynakça[değiştir]
- Kubbealtı Lugatı: "BEÇ - BEC"