𐰋𐰃𐰠𐰏𐰀

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bilˈɡæ/
• Heceleme: bil‧ge

Köken

𐰋𐰃𐰠‎ (bil-, “bilmek”) + -𐰏𐰀‎ (-ge). Türkçe bilge sözcüğü ile eş asıllıdır.

Ad

𐰋𐰃𐰠𐰏𐰀 (bilge)

1. bir tür ünvan; bilge, danışman
   • MS 8. yy., Tonyukuk Yazıtı, IB7:

     𐰋𐰠𐰏𐰾𐰃:𐰲𐰉𐰾𐰃:𐰋𐰤:𐰜:𐰼𐱅𐰢

     bilgesi:čabïšï:ben:ök:ertim

     Danışmanı ve kumandanı ben idim.

Türetilmiş kavramlar

• 𐰋𐰃𐰠𐰏𐰀:𐰴𐰍𐰣‎ (bilge:qaɣan, “Bilge Kağan”)
• 𐰋𐰃𐰠𐰏𐰀:𐱃𐰆𐰪𐰸𐰸‎ (bilge:tońuquq, “Bilge Tonyukuk”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 340, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 313, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.