üstünlük

Türkçe

Söyleniş

IPA: ystynˈlyc

Heceleme

Heceleme: üs·tün·lük·ler

Ad

üstünlük (belirtme hâli üstünlüğü, çoğulu üstünlükler) -ğü

1. üstün olma durumu, faikiyet, rüçhan, avantaj

   Bunlar kendilerini kıskançlık gibi, üstünlük gibi gençlik hislerine kaptıran hanımlardı. - A. Ş. Hisar

Çeviriler

• Almanca: Überlegenheit (de) d
• Arnavutça: [Girdi?]tpos
• Fince: etu (fi), hyöty (fi)
• İngilizce: superiority (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: övertag (sv)

• Kürtçe: raserî (ku), serdestî (ku), berterî (ku)
• Tatarca: östenlek (tt)

Alt kavramlar

• geçiş üstünlüğü, hava üstünlüğü (askeriye)

Sözcük birliktelikleri

• üstünlük derecesi, üstünlük duygusu, üstünlük karmaşası, üstünlük kompleksi

Türetilmiş kavramlar

• üstünlükçe, üstünlükçü, üstünlükçük, üstünlükken, üstünlükle, üstünlüklü, üstünlükse, üstünlüksüz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "üstünlük"

Azerice

Ad

üstünlük

1. üstünlük