zındık
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi زندق, o da Arapça زِنْدِيق (zindīḳ) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: zın‧dık
Üst kavramlar[değiştir]
Ad[değiştir]
zındık (belirtme hâli zındığı, çoğulu zındıklar)
- (İslâm) Allah'ya ve Âhiret'e inanmayan kimse.
- "Nazarında herkes zındıktı, hırsızdı, yalancıydı." - Ö. Seyfettin.
- Hiçbir dinde olmadığı ve Allahü teâlâya inanmadığı hâlde Müslüman görünüp Müslümanlığı değiştirmeye, îmânı bozmaya, dinsizliği Müslümanlık olarak yaymaya çalışan ve İslâmiyet'i içerden yıkmaya uğraşan sinsi İslâm düşmanına zındık denir.
Ön ad[değiştir]
zındık (karşılaştırma daha zındık, üstünlük en zındık)
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "zındık" maddesi
- Luggat: Osmanlıca Türkçe Sözlük
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de zındık