rükün
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi ركن, o da Arapça رُكُن.
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: rü‧kün
Ad[değiştir]
rükün (belirtme hâli rükünü, çoğulu rükünler)
- (') Bir şeyin en güçlü ve sağlam yönü.
- (') Bir heyetin, bir cemiyetin en önemli üyelerinden her biri.
- (İslâm) Namazın içindeki farzların herbiri
Üst kavramlar[değiştir]
- (İslâm): farz
Alt kavramlar[değiştir]
- (İslâm): iftitah tekbiri, kıyam, kıraat, rükû, sücut, ka'de-i âhire
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "rükün" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- (İslâm): Namazın rükünleri nelerdir?